Genel bakış: Elçi Pavlus bu mektubu Kudüs'e yaptığı bir yolculuk sırasında yazmıştır. Toplanan bağışları oradaki yoksul inanlılara iletmekle görevlendirilmişti (Rom.15:25-27). Bu da İ.S. 57-59 yılları arasında, Müjde'yi yaymak için çıktığı üçüncü yolculuğun sonlarında olabilir. Büyük olasılıkla Korint'ten yazmaktadır (Elç.20:1-3). Bundan sonra Kudüs'e, Kudüs'ten de İspanya'ya gitmeyi, yol üzerinde de Roma'ya uğramayı tasarlar (Rom.1:9-15; Rom.15:22-32). Daha önce Roma'da Müjde'yi yaymış değildi, ama oradaki inanlıların birçoğunu tanıyordu (Rom.16:3-16). Yaydığı Müjde'yi, Tanrı'nın kendisini duyurmaya çağırdığı bildiriyi1 bu mektupta açıklamaktadır. 1:16-17 ayetlerinde şöyle diyor: «Ben Müjde'den utanmıyorum. Müjde...iman eden herkesin kurtuluşu için Tanrı'nın gücüdür. Tanrı'nın insanı akladığı, Müjde'de açıklanır. Aklanma yalnız imanla olur. Yazılmış olduğu gibi, `İmanla aklanan insan yaşayacaktır.'»
Mektubun içeriği:
Mektubun ilk önemli konusu, Tanrı'nın gazabına ve
yargısına yol açan insan günahıdır2. Pavlus bunu belirttikten sonra
insanın bu kötü durumu için Tanrı'nın sunduğu çareyi açıklıyor. Tanrı
insanları, İsa Mesih'e iman ettikleri için aklar, Musa'nın Yasası'na
uydukları için değil3. Kutsal Yasa'nın gereklerini hiç kimse tümüyle
yerine getiremez. Zaten Kutsal Yasa'nın amacı da başkadır. Yasa günahı
tanımlar ve ciddiyetini vurgular. Dahası, Pavlus 6:1-23 ayetlerinde,
Mesih'e ait olanların yalnız geçmişlerinden ötürü bağışlanmakla
kalmadıklarını, günahtan da özgür kılındıklarını açıklar. Pavlus'un
dediği gibi, «Günah size egemen olmayacaktır» (Rom.6:14). İnananlar Kutsal
Ruh'un yönetiminde yaşadıkça Tanrı'nın istediği gibi yaşamış
olacaklardır (Rom.8:1-14). Gerçekte Tanrı'nın amacı bunun da ötesine
geçiyor (Rom.8:14-39): «Tanrı, önceden bildiği kişileri, Oğlunun
benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok
kardeşler arasında ilk doğan olsun» (Rom.8:29).
Yahudi kökenli olan inanlılar topluluğu her ulustan geleni kabul
etmeye başladığı bir sırada Pavlus Tanrı'nın Yahudilere ilişkin
amacını irdelemeye başlar4. Öyle anlaşılıyor ki, Roma'daki topluluk
hem Yahudi5 hem de başka uluslardan6 gelen üyelerden oluşuyordu. Et
yiyip yememek, belirli günleri kutlayıp kutlamamak (Rom.14:1-6)
konusundaki tartışmalar da buna bir ipucu sayılabilir. Pavlus,
Müjde'yi diğer uluslara duyurmaya çağrılmıştı, ama kendi halkı için de
büyük kaygıları vardı7. Bir başka kaygısı daha vardı, bu da diğer
uluslardan olan inanlıların Yahudilere neler borçlu olduklarını
bilmelerini istemesiydi8.
Pavlus mektubun son bölümlerinde (Rom.12:1-15Rom.12:13) uygulamaya ilişkin
öğütleri peş peşe sıralıyor.
Ana hatlar:
Rom.1:1-17 Giriş ve ana konu
Rom.1:18-3:20 İnsanın günahı
Rom.3:21-5:21 Tanrı, Mesih'e iman edenleri aklar
Rom.6:1-8:39 Artık günah size egemen olmayacaktır: Ruh'a bağlı yeni
yaşam
Rom.9:1-11:36 Tanrı'nın İsrail ve diğer uluslar için tasarladıkları
Rom.12:1-15:13 Yaşayan kurbanlar: Doğru davranmaya ilişkin öğütler
Rom.15:14-16:27 Pavlus'un tasarladığı ziyaret ve son selamlar
Kaynak ayetler:
1Rom.1:1,: Rom.24:16; Rom.15:16-21; 16:25
2Rom.1:18-2:16; 3:9-20; ayrıca bkz. 5:12-21; 7:5-8:4
3Rom.3:21-5:11; ayrıca bkz. 10:5-15
4Rom.1:5,16; Rom.2:12-3:2; 3:9,19-20,29-30; 9:1-9; 9:23-10:4; 10:19-11:32;
15:8-12
5Rom.4:1; Rom.2:18
6Rom.1:6; Rom.11:13,28-31
7Rom.9:2-4; Rom.10:1; Rom.11:13-14; Rom.15:16
8Rom.11:17-23; Rom.15:2711:17-23; 15:27